بسمه تعالی

بنام خداوندی که عاشقانی را با دل آفرید

ای دل/ هم غم تو و هم غم یار

هر دو رفتند

نوید ای دل، ...................................................که یار آمد

برخیز تو از این جایت، ................................... که او آمد

تو دگر غمش مخور ...................................... که غم رفت

تو دِگر  غصه مخور ................................... که غمش رفت

هم غم تو و هم غم یار، ............ که رفتند در این خوابت

پس تو بیدار شو، ............ از این جایت و از این خوابت

تا با ساز و نوایی، .......... و همان نغمه ی مرغ سحری را

بسرایی برایش و به دلش، و حتی با حسِ عاشقانه ا ت

که فر اینجاست و این یار، ..................... همان ناز است

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

عشق های واقعی آن است که؛ دو دلدار به هم، خواهان همند

نه به عشق های  زودگذران؛ که در دلانی،  زود آیند و زود گذرند

شعر از: داریوش دوسرانی (TAVABAM)          

وبلاگ: http://tvabam.tebyan.net

ایمیل: darioush_13432000@yahoo.com