يارم قدحي در دست / بي شك شده بود سرمست
كوچ كرد از اين وادست / از دير مُغان ره جست
با من نگشت همدست / چون من بوده ام تنگدست
ما دلبري گل در دست / ما را كرده بود يك پست
من فقر بودم اي دوست / نايم شده بود يك پوست
يارم بوده بود اينست / منفي شده بود بودست
آخر كه سخن اينست / اين يار چه شد اينست ؟
اينك كه چنين است / خداوند تعالي ، برايم رحيم است
تنظيم شعر : داريوش دوسراني ( tavabam )
هنوزم كه هنوز است...
از درد تنهايي ، من تنها مانده ام
هنوزم كه هنوز است...
از درد غمگيني ، من غمگين مانده ام
هنوزم كه هنوز است...
از درد بيداري ، من بيدار گشته ام
هنوزم كه هنوز است...
از درد بيخوابي ، من بيخواب گشته ام
از داشتن يك هميار ، هنوزم كه هنوز است
به يك بي يار تبدل شده ام
از داشتن يك همدل ، هنوزم كه هنوز است
به يك بيدل تبديل شده ام
از درد يك زار و نداري ، هنوزم كه هنوز است
به يك ناري مبدل شده ام
از درد يك دار و نداري ، هنوزم كه هنوز است
به يك باري مبدل شده ام
كاش يكي از دور مي آمد ، تا مرا تسكين ميكرد
كاش يكي در نزديكم بود ، تا مرا مسكين نميكرد
اي خداي مهربان ، من اكنون تنها گشته ام
درمانده مانده ام ، حال مرا درياب
اي كسان بي كسان ، من اكنون بي كس شده ام
تنها مانده ام ، حال ترا ميبابم
حاجتي دارم ؛
كه نياز دارم با كَرم تو ، حاجتم احيا بشود
گرهي دارم ؛
كه نياز دارم با دست تو ، گرهم باز بشود
پشيمانم ، از چيزي كه نمي دانم
چونكه من نادانم
گرفتارم ، از چيزي كه من درمانده ام
جونكه من ناتوانم
من از اين ناداني خود
به اوج دانايي تو پي برده ام
من از اين ناتواني خود
به اوج توانايي تو پناه آورده ام
بيش از اين ؛
بنده ات را از درگاهت مران
چونكه ميدانم ؛
پناگاهم تو هستي ، اي مالك هستي و جان
من تواب تو هستم ؛
بارها پيشت آمده ام و توبه كرده ام و باز توبه
من بنده تو هستم ؛
بارها در كنارت بوده ام و بندگي كرده ام و باز بندگي
يا رب العالمين ، روزيها را تقسيم كن
تا از روزيت ، به ما نيز برسد
و اي خداي مهربان ، دستها را دستگير كن
تا از يدايت ، به دست ما نيز برسد
اي مهربان ترين ، مهربانان
تنظيم : داريوش دوسراني ( tavabam )
من از گذشته ها ، همچون يوسفي گمگشته ام
كه تاب دوري ، يعقوبم را ندارم
كلبه احزان من ، كي مي شود همچون گلستان
كه طاقت دوري ، يعقوبم را ندارم
من كه ديگر ، مَشكي ندارم
چونكه يعقوبم ، اشكي ندارد
من كه ديگر ، نايي ندارم
چونكه يعقوبم ، بينايي ندارد
بشنو از ني ، كه از من حكايتها در پيش خود دارد
دل بجو از ني ، كه از خود شكايتها در پيش من دارد
دمي از يوسف بگويد
كه احساس او به پدر ، بي انتهاست
همي از يعقوب بگويد
كه عشق او به پسر ، تا انتهاست
تنظيم شعر : داريوش دوسراني ( tavabam )
يوسف گمگشته ، باز آمد به كنعان
بيش از اين غنگين مباش
بار ديگر ، كلبه احزان دل گشته گلستان
بيش از اين غنگين مباش
در بيابان دور كعبه ، باز هم ميزنم دهها قدم
بيش از اين غمگين مباش
و براي اين لسان از اين كسان ، خون دلها خورده ام
بيش از اين غمگين مباش
حافظا شعر تو رسيد به من ، رخنه كرد در دل من
بيش از اين غمگين مباش
شعر من محفوظ نباشد ، حافظ است در قلب من
بيش از اين غمگين مباش
تنظيم شعر : داريوش دوسراني ( tavabam )
درد پيشينه فراواني كه من دارم ، تو از من نپرس
درد تنهايي پر از دردي كه من دارم ، تو از من نپرس
درد غمباري پر از باري كه من دارم ، تو از من نپرس
درد جانسوز پر از سوزي كه من دارم ، تو از من نپرس
اي دوست نمي دانم كه درد ديگري دارم ، تو از من نپرس
يا كه اسمي كه چه دارد يا ندارد ، تو از من نپرس
بعد از اين باقي نماندش ، بيش از اين حس و تواني
كه در آن غمگيني خود را ، تحمل بكنم در يك زماني
دلداري ديگر بس است ، رها كن مرا
بگذار و برو ، كه من اينك دگر نايي ندارم
بگذار كه من ، به تنهايي خود همين جا بميرم
تا كه شايد ، بيش از اين دردي نبينم
تنظيم شعر : داريوش دوسراني ( tavabam )
« هميشه خندانم »
بيدارم ، هر چند حيرانم
از درون ويرانم ، نگو نميدانم
گر چه گاه گاهي ، گريانم
اما در رويم ، هميشه خندانم
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« هم مريض و هم عاقل »
مريض شدم ، حريص شدم
اما بدان ، كه كمي هم عاقل شدم
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« بخندان و نگريان »
بخندان به همنوعان ، نه هر چند
نگريان به هم كيشان ، هر از چند
اگر چه همين پند است ، در اين چند
چه چند چند ، يا كه هر چند
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« زمانه و ماه رويت »
زمانه ، عاقلم كرد
ماه رويت ، غافلم كرد
دمي با تو ، ناطقم كرد
به جان عزيزت ، فقط چون تو عاجزم كرد
تنظيم شعرها : داريوش دوسراني ( tavabam )
« افسانه رستم و افراسياب »
اين چنين گفت ، كه رستم به افراسياب
كه هيچ جنگي را با من ، در سرت برنتاب
افراسياب بگفتا جنگ با تو ، در من چه باك
كه اينك ترا بر زمين بيفكنم ، تا روي بر زير خاك
القصه آتش جنگ بر گرفت ، كه آتش دامان هر دو را گرفت
سينه به سينه كتف به كتف ، كه اولي جان دومي را گرفت
ذكر اين قصه دگر ، از سابقه تا به حالا بهانه بود
چونكه با گفتن آن ، از ابتدا تا انتها افسانه بود
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« شاهنامه فردوسي »
فردوسي در كجا يافت بشود ، همچو شاهنامه با آن شور و حماسي
تا از آن پاس بشود ، با رستمش تك تك سپاسي
روزگار نامناسب ، نا اهليان ناسپاسي
غير از خدا تو رو نكن ، به هر كسي هر التماسي
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« رودكي ، پدر شعر فارسي »
رودكي بي همتا بود ، در كودكي
طفلكي بي مانند بود ، در چابكي
پدر شعر فارسي گشت ، با هيچ كلكي
شيفته اشعارشم ، آنهم با زيركي
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« بني آدم و سعدي »
از سعدي ياد گرفتم ، بني آدم اعضاي يكديگرند
از بعدي آموختم ، كه آنها ابزار همديگرند
مدتي ندانستم ، كدامين نقيض يكديگرند
كه اكنون هم نميدانم ، كه هر دو مكمل همديگرند
تنظيم شعرها : داريوش دوسراني ( tavabam )
« شانس »
به گمانم كه دگر ، شانس به ما رو بشود
شايدم سو سوي نورش ، سوي ما رو بشود
خدايا خوب بشود ، افزون شود ، كم نشود
زبانم لال بشود ، اگر گويم نه نشود
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« تو ياد من بسي بودي »
بسي شكر ، در اين خلوت
هزاران شكر ، در اين غربت
كه درمانده نبودم ، در اين محنت
كه وامانده نبودم ، در اين عزلت
دليلش هم همين است ، همي بودي كمي بودي
جان جانان ، تو ياد من بسي بودي
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« چه حاصل و چه سود ؟ »
از چشم دلربايي تو چه حاصل ؟ تا من شوم بيتاب
از چشم دلشكن من چه سود ؟ تا تو شوي مهتاب
نه اين منم كه شوم از برايت ، به فرهادي شيرين
نه اين تويي كه شوي از برايم ، به شيريني فرهاد
عهد بستيم تا به آخر برسيم ، در اين راه خسته
تو شتابان برسي به خواسته ، و من به آهسته
تنظيم شعرها : داريوش وسراني ( tavabam )
« وفاداري »
با يك چشم ، دلم را ربودي
با دوچشم ، من را ستودي
در زندگي ، از وفاداري آموختي
و از اين وفاداري ، تنها آموختم
تقدير چنين است ، و من تابع آن
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« كمي هم با دل ما باش »
بي سر و پايم !
هم سر و هم هر دوپايم باش
مانده به راهم !
هم راه و و هم راهنمايم باش
گر عالم و آدم برهند از بر ما ، ملالي نيست
اما اي دوست كه من صد گله دارم ، كه آنهم خيالي نيست
ابر و باد و مه و خورشيد و فلك ، بر من به چه كار آيند ؟
گر وقتي نمودي ، كمي هم با دل ما باش
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« بتو رسيده ام »
از شعرهايم ، چيزي نمانده
در گلويم ، صدايي نمانده
بي تو بودن در اين حس ، حسي نمانده
با تو بودن ، در اين راه راهي نمانده
به هر جا كه گفتي ، پر زده ام
به هر كس كه گفتي ، سر زده ام
در آخر ، به اوج سر مست رسيده ام
چرا كه هم اينك و همينجا بتو رسيده ام
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« شيدا و شيوا در مطلب »
گرچه مطلب گفته شد ، چشم شما به شيدا گشته شد
ليكن جاي هيچ شكي نمي ماند ، كه مطلب به شيوا گفته شد
تنظيم شعرها : داريوش دوسراني ( tavabam )
« ياد كن ما را »
سازت را بردار ، از برايم سازي نواز
دستمان را هم بگير ، بر سرم دستي نواز
قلم را بردار روي كاغذ ، شعري نو از نو نويس
پيش پا افتاده شد ، ناله و سوزهاي من رو چكنويس
ياد كن ما را ، چه تنمايي ميكرد اين حقير
حق با عدالت باشد ، هم به دنيا دوست و هم فقير
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« هر آنچه ديدم »
اين من پر يأسم ، اگر نيستم
اين تويي پر اميدي ، پس هستم
هرگز از تو دور نشوم ، چون بي تو مي ترسم
محال است بي تو پر بشوم ، چون از تو مي پرسم
بودن يا نبودن ، مسئله اين است
هر آنچه ديم ، كل هستي همين است
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« تمام اينها را از تو دارم »
در وجودم ، آتشي دارم
در دلم ، سوزي دارم
در سرم ، غوغايي دارم
در چشمم ، پر از اشكي دارم
ديگر نميدانم ، كه چه چيزي را دارم
اما ميدانم ، تمام اينها را از تو دارم
تنظيم شعرها : داريوش دوسراني ( tavabam )
« نشكن تو در پيمان »
نشكن تو در پيمان ، همانند عهد شكنان
كه اين خود شكستني ست ، در مرام پيمان شكنان
خود شكستن هنر مي خواهد ، همانند امير مومنان
در اين شكستن ، تو دلير باش و پايش بمان
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« عيد ولايت ( عيد غدير خُم ) »
اين عيد ولايت ، يعني از علي حمايت
با اين حمايت ، بر ما بشود پر از سعادت
يا علي گوييد ، تا اجرا بشود از او عدالت
بر دوستانش عطر گل طراوت ، بر دشمنانش لعنت
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
« الي يا ايها الساقي »
الي يا ايها الساقي
كه آخر ، عشق مانده شد باقي
ادر كاسا" ونا ولها
از اول نمود آسان
ولي افتاد مشكلها
تنظيم شعر : داريوش دوسراني ( tavabam )